# manifestorakyat2021
Address the impact of COVID-19 on low-income women and children
Oleh:
Lim Su Lin
Gabungan:
-
Kod Dasar:
3e Economic Justice
Pernyataan masalah:
Women and children from low-income urban households in Malaysia number among those who have been most impacted negatively by the COVID-19 crisis. COVID-19 has vastly reduced women’s economic opportunities, particularly those coming from low-income backgrounds who often are part-time and informal workers, generally paid low and do not have enough savings. Women and children from these households also experienced disproportionate difficulties such accessing social safety nets, healthcare services and reliable internet connectivity/ technology needed to seek work online and to carry out home-based learning.
In Malaysia, this issue has been highlighted in various reports, including several official reports released by the government bodies, UNICEF agencies as well as countless news reports and public testimonies shared on social media.
Nilai dan Kepercayaan:
No matter how serious a threat the virus might pose, there are people everywhere who face and have always faced far greater threats to their lives, health and well-being. With COVID-19, we have become acutely aware that our health is tied to others, and to what the state does or does not do. We must ask hard and immediate questions about what can be done to support the poor and vulnerable in our society, and to help them shoulder the burden of disproportionate inequalities and limited access to resources that are necessary to survive the crisis.
Cadangan Penyelesaian:
Malaysia’s social protection system needs to be critically re-evaluated to reduce the pandemic’s compound effects on pre-existing poverty, inequality and social exclusion, and to provide robust and comprehensive protection, especially for women and children coming from the urban poor and vulnerable communities.
Future social protection policies must specifically target these low-income women and girls, in all efforts to address the socioeconomic impact of COVID-19. To ensure this, a central coordinating committee should be set up, with representation from elected representatives, civil society and most importantly members from this community i.e. women and children themselves, to lend their perspective of lived experience. The committee should be tasked to establish key principles and priorities in assistance provision and delivery of immediate aid such as targeted cash transfers, food aid, healthcare. The committee should work with agencies and NGOS on the ground to deliver this.
To address mid-long term impacts, the committee should also look into reforming the current infrastructure of social assistance. Beyond receiving cash transfers and food aid, women and youth of working age would benefit greatly from support to increase their long-term economic resilience and independence. This could come in the form of providing greater access to work and business opportunities (including capital, space and equipment), as well as training, entrepreneurship and skills development programmes. As a first step, the committee should open up discussions with multiple stakeholders, involving government agencies such as SOCSO, Majlis Amanah Rakyat (MARA) and Human Resources Development Fund (HRDF) as well as NGOs and local leaders, to align efforts in developing and delivering these programmes to the community on the ground.
Maklumat tambahan:
-
Terjemahan
Isu dan Polisi Semasa:
Golongan wanita dan kanak-kanak miskin daripada isi rumah bandar berpendapatan rendah di Malaysia adalah di antara kumpulan penduduk yang paling banyak terkesan secara negatif akibat krisis COVID-19. COVID-19 telah banyak mengurangkan peluang ekonomi bagi wanita, terutamanya mereka yang terdiri daripada latar belakang berpendapatan rendah, terlibat dalam pekerjaan separuh masa atau tidak formal, secara umumnya dibayar rendah dan tidak mempunyai simpanan yang mencukupi. Wanita dan kanak-kanak daripada isi rumah ini juga mengalami kepinggiran dari segi akses ke jaringan keselamatan sosial, perkhidmatan kesihatan dan sambungan internet/ teknologi bagus dalam mencari pekerjaan atas talian serta melakukan pembelajaran di rumah.
Di Malaysia, isu ini barangkali telah dipertengahkan di peringkat kebangsaan melalui pelbagai laporan rasmi yang dikeluarkan oleh badan-badan kerajaan dan agensi UNICEF, serta laporan berita dan testimoni orang awam yang dikongsi di media sosial. Bencana COVID telahpun memberi sinar baharu kepada kesusahan yang dialami oleh wanita dan kanak-kanak miskin dan terpinggir di bandar. Ianya wajib merangsang semua pihak yang berkepentingan untuk mengutamakan perubahan dasar dan meningkatkan usaha melindungi mereka yang paling lemah dalam masyarakat.
Nilai-nilai dan Kepercayaan:
Sebanyak mana ancaman serius dari virus telah membawa kesan kepada orang ramai, terdapat segelintir masyarakat yang terdedah kepada kesusahan serta risiko yang terlampau ketara akibat kemiskinan dan ketidaksamarataan yang bersilang sekalipun sentiasa menghadapi ancaman kepada hidup, kesihatan dan kesejahteraan hidup. COVID-19 telah menyedarkan orang ramai bahawa kesihatan bukan sahaja bergantung kepada amalan peribadi, tetapi saling terikat kepada kesihatan komuniti secara seluruh, serta langkah-langkah kerajaan untuk menangani wabak penyakit. Sebagai ahli masyarakat berperikemanusiaan, kita wajib peka kepada rintangan yang dialami oleh golongan wanita dan kanak-kanak miskin dan terpinggir akibat keadaan “dua darjat” ataupun ketidaksetaraan tidak seimbang, yang semakin memburuk dalam masa COVID ini. Malah, kita harus bertindak mencabar soal “status quo” dan berganding bahu menyokong ahli masyarakat ini meningkatkan capaian kepada perkhidmatan dan sumber asas yang amat diperlukan untuk menghadapi dan terus bertahan dalam krisis.
Penyelesaian:
Sistem perlindungan sosial Malaysia perlu dikaji semula secara kritis, dan tumpuan diberikan kepada dasar-dasar yang sedia ada, bagi tujuan mengurangkan bebanan pandemik, mengimbangkan ketidaksetaraan dan ketidakrangkuman sosial, serta memberikan perlindungan yang kuat dan komprehensif kepada golongan miskin dan terpinggir, terutamanya wanita dan kanak-kanak miskin bandar dan komuniti rentan.
Melangkah ke hadapan, dasar perlindungan sosial haruslah secara khusus mensasarkan wanita dan kanak-kanak perempuan daripada kelompok berpendapatan rendah ini dalam semua usaha menangani kesan sosio-ekonomi COVID-19. Bagi melibatkan pandangan semua pihak yang berpentingan, cadangan dipertimbulkan untuk menubuhkan sebuah jawatankuasa penyelaras pusat, yang merangkumi ahli daripada wakil rakyat, masyarakat sivil serta ahli daripada komuniti wanita dan kanak-kanak miskin sendiri untuk menyumbang i perspektif pengalaman hidup mereka. Penglibatan komuniti wanita dan kanak-kanak ini teramat penting untuk meningkatkan kesedaran jawatankuasa terhadap keadaan ataupun situasi sebenar dan mengalakkan rundingan yang lebih berguna dan berkesan. Jawatankuasa ini harus ditugaskan untuk menetapkan prinsip utama dan kepentingan dalam penyediaan serta penyampaian bantuan segera seperti pemberian tunai secara tersasar, bantuan makanan dan penjagaan kesihatan. Jawatankuasa ini harus bekerjasama dengan agensi-agensi dan badan bukan kerajaan (NGO) bagi melaksanakan usaha tersebut.
Bagi menangani kesan jangka panjang, jawatankuasa juga haruslah membentang soal kelemahan infrastruktur sistem perlindungan sosial menyeluruh yang sedia ada dan mengkaji cara-cara untuk meningkatkan dan mengukuhkan keberkesanan sistem tersebut kepada wanita dan kanak-kanak miskin sebagai golongan spesifik. Selain pemberian wang dan bantuan makanan, wanita dan golongan belia miskin yang mampu bekerja patut diberi sokongan supaya berdikari dari segi kewangan melalui peluang pekerjaan dan perniagaan (termasuklah modal, ruang dan peralatan), serta latihan, keusahawanan serta program pengembangan kemahiran. Sebagai langkah pertama, jawatankuasa boleh berunding dengan agensi kerajaan seperti PERKESO, Majlis Amanah Rakyat (MARA) dan Tabung Pembangunan Sumber Manusia (HRDF), serta para NGO dan ketua-ketua tempatan untuk menyelaraskan usaha memperkembang program serta menyampaikan “roll-out” secara terdekat kepada komuniti tersebut.
Maklumat Tambahan: